tag:blogger.com,1999:blog-82603206847258377032024-03-21T12:03:52.026-07:00Spine & Joint Centre BlogsHet Spine & Joint Centre (SJC) is een revalidatiecentrum voor rug-, bekken- en nekklachten.
Op deze blog wordt de visie van het SJC op verschillende manieren verwoord.Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-43757439548118627412014-09-24T04:42:00.000-07:002014-09-24T04:43:03.225-07:00SJC in beeld<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De goede opletter heeft gemerkt dat het Spine & Joint Centre de laatste weken aardig in het nieuws geweest is: een stuk in de Volkskrant van zaterdag 16 september, een item op Rijnmond radio op dinsdagochtend 23 september en die zelfde avond een item in EditieNL op RTL4. En dat allemaal naar aanleiding van de uitgave van het boekje:<i> 'Rugpijn en andere onbegrepen klachten'</i>. </span><br />
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat wel grappig is, is dat ik dit boekje heb geschreven om nu eindelijk eens een keer goed uit te kunnen leggen hoe wij tegen de rug en klachten daaraan aan kijken. Maar de media-aandacht richt zich vooral op de resultaten van het SJC. Waarbij er natuurlijk in de social media allerlei discussies ontstaan: Hebben ze nu 60% of 80 procent resultaat? Selecteren ze patiënten aan de deur? Of hebben ze alleen de 'gemakkelijke' patiënten?</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zonder ons te willen verdedigen voel ik toch de behoefte om een paar van die issues nader te belichten. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zo kijken wij met onze diagnostische consulten goed naar patiënten. Maar vooral om te bezien hoe deze mensen het beste geholpen zijn. Patiënten die 'te goed' zijn gaan terug naar de fysiotherapeut.En omdat we weten dat onze behandeling voor veel patiënten nogal pittig is adviseren we soms ook even op het thuisfront wat rust te hebben voordat er aan onze behandeling begonnen wordt. Maar verder dan dat gaan we niet in onze selectie. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat moeilijk of makkelijk betreft, ik zou bijna zeggen: 'Hoe moeilijker hoe leuker'. Hoewel, 'leuk' in de context van pijnpatiënten misschien niet de juiste term is. 'Uitdagender' is beter. Het bereiken van een mooi resultaat bij iemand met een complex probleem is natuurlijk zowel voor de patiënt als de behandelaar 'leuk'.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Over die resultaten is ook wat te zeggen. In de wetenschap proberen ze harde maten te hanteren voor herstel. Dan moet er bijvoorbeeld de afname van meer dan 30% van de pijn zijn voordat er van een verbetering mag worden gesproken. Volgens die heel strikte norm zouden we van 60% van onze patiënten kunnen zeggen dat ze verbeteren. Daarmee is dus niet gezegd dat die andere 40% niet verbetert! Veel van deze mensen gaan best vooruit, alleen nog niet zoveel dat het wetenschappelijk meetelt. Dit ligt nog iets ingewikkelder.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wij krijgen nog wel eens patiënten binnen die bij aanvang aangeven weinig pijn te hebben. Dit zijn de notoire die-hards die gewend zijn aan doorzetten en niet zo op hun lijf letten. Op deze wijze kunnen ze ook nog veel, maar ten koste van hun lijf. Door onze behandeling leren ze te luisteren naar de signalen uit hun lijf. Het gebeurt nogal eens dat deze mensen erg vooruit gaan, maar toch met de evaluaties dezelfde of zelfs meer pijn aangeven dan aan het begin. Voor deze uitzonderingen is er in de wetenschappelijke analyses helaas nog geen oplossing. Als we hier wel rekening mee houden dan komen wij uit op ongeveer 80% van de mensen die verbetering ervaart. En dat is erg veel als je er van uit gaat dat deze mensen al jarenlang met hun klachten hebben gelopen met beperkte resultaten elders.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En ja, het is ook zo dat we niet bij iedereen een goed resultaat boeken. De adviezen die wij geven zijn soms moeilijk op te volgen en soms krijgen wij ook niet goed boven tafel wat de klachten veroorzaakt of in stand houdt. Dat is niet alleen voor de patiënt, maar ook voor ons erg teleurstellend. Gelukkig geldt dat niet voor het gros van de patiënten!</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Jan-Paul</span></div>
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-83560573672197432342013-04-23T07:48:00.003-07:002013-04-24T10:47:11.139-07:00Knieklachten opereren? Blijven nadenken!<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het Spine & Joint Centre is gespecialiseerd in rug-,
bekken- en nekklachten. Maar wat we eigenlijk doen is trachten heel goed na te
denken over hoe het lijf werkt. En dan kunnen we soms ook bij andere problemen
helpen. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zo kregen wij in februari een email van een moeder die zich zorgen
maakte over de knie van haar 17 jarige dochter Anouk. Na een val had dit
sportieve meisje klachten aan haar knie gekregen die maar niet over gingen. Na
bijna een jaar tobben had er nu een orthopedisch chirurg een operatie voorgesteld.
Dat leek toch wel heel radicaal dus de vraag was of er nog andere opties waren.</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span> </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na enige e-mails werd de zaak steeds intrigerender. In
oktober 2010 was Anouk op een stalen vloerplaat uitgegleden en niet op haar
knie, maar op haar onderbeen terecht gekomen (daar waar de pees van de
knieschijf aan het onderbeen zit), met een flinke blauwe plek tot gevolg. De
blauwe plek trok weg, de pijn bleef. Huisarts, fysiotherapie, veel
pijnmedicatie, de orthopeed en uiteindelijk shockwave. Dit laatste leek aanvankelijk
te helpen, maar na een aantal weken kwamen de klachten terug. Opnieuw naar een
orthopeed, nieuwe foto’s en een ct scan en er werd dit keer een anatomische
afwijking gevonden: de knieschijf was in beide knieën te klein en stond niet in
het lood. Dit kon operatief verholpen worden (verplaatsen van de pees van de
knieschijf op het onderbeen). De fysio had een andere mening: de klachten
konden met flinke training ook verbeteren, maar ja, dat was ze al twee maanden
aan het doen, zonder al te veel resultaat.</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span> </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De hoofdvraag is natuurlijk: waarom blijven de klachten bij
zo’n een jong meisje zo hangen? Het lijkt geen acuut probleem en het treedt
niet op bij inspanning maar ook in rust. De gevonden afwijkingen zitten aan
beide benen, dus waarom dan ook niet aan beide benen last? De val heeft wel
iets veroorzaakt maar wat? Omdat er meer vragen dan antwoorden waren vroeg ik
moeder en dochter om eens langs te komen.</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tijdens het gesprek begreep ik er steeds minder van: nadat
de klachten toch iets waren afgenomen kwamen ze nota bene tijdens een vakantie
in Spanje weer terug. Wel werd duidelijk dat de klachten verergerden tijdens
het oplopen van een berg. Wat echter vreemd was, was dat daarna de klachten ook
toenamen bij het liggen op een handdoekje op het strand?</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span> </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dan maar lichamelijk onderzoek. Aanvankelijk niets te zien:
een 17 jarig meisje met een normaal postuur. Tot ik naar haar benen keek: had
ze een beenlengte verschil? De ene knie leek een stuk hoger te staan dan de
andere. Echter de contour van het bovenbeen klopte ook niet. Toen viel het
kwartje: Anouk had haar bovenbeen aangespannen en trok de knieschijf omhoog.
Loslaten bleek knap lastig. Ontspannen kon ze, met enige moeite, wel, maar
zodra haar aandacht weg was spande ze haar bovenbeen weer aan. Ze stond de hele
dag onbewust haar bovenbeen aan te spannen! Zou het zo simpel kunnen zijn? Als
ze zelf de hele dag haar been aanspant raken diverse structuren op den duur geïrriteerd,
wat natuurlijk pijn kan geven. Trainen heeft dan weinig nut. Het verklaart ook
waarom de klachten ook bij rust optraden en waarom een ondersteunende tape de
klachten wat verlichtte, maar niet oploste.</span><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het is nog wel een vraag waarom ze dit zo doet. Is er een
verminderde controle over de knie? Of is het sinds de val gewoon overmatige voorzichtigheid.
Dat is pas te bepalen wanneer ze de knie gaat loslaten. En dat heb ik maar
geadviseerd. Oh ja, en de controle over het bekken was niet optimaal. Dat zou
van die val kunnen zijn, maar kan ook bij een 17 jarig meisje in de groei
horen. Dus wel ook maar wat aandacht geven en core-stabiliteit trainen. Met die
eenvoudige adviezen is Anouk met haar therapeut aan de slag gegaan.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vandaag kreeg ik een mailtje van de moeder: haar dochter is
klachtenvrij, gaat weer sporten en de fysio wordt afgebouwd. Mooi toch? En
eigenlijk zo simpel! Wat me dan wel zorgen baart is dat ze op het punt stond
onnodig geopereerd te worden. Met een beetje lichamelijke kennis en een open
blik was dit gelukkig te voorkomen.</span></div>
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-41714887267625946882013-04-14T08:28:00.000-07:002013-04-15T01:20:03.735-07:00Internet fysiotherapie, contradictio in terminis!<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gisteravond kwam het revalidatiecentrum 'het Roessingh' in het nieuws met een nieuwe ontwikkeling: fysiotherapie over het internet. Nu ben ik een absolute voorstander van het gebruik van ICT om ons leven te vergemakkelijken en te verbeteren. Maar fysiotherapie over internet kan helemaal niet. Het is een contradictio in terminis, een rond vierkantje zeg maar. Ik zal uitleggen waarom en ook duidelijk maken wat het gevaar van deze ontwikkeling is. </span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Fysiotherapie helpt mensen bij het verhelpen van lichamelijke klachten. Om dit te kunnen doen moet de behandeling aan een aantal voorwaarden voldoen. Zo is het essentieel dat de patiënt weet wat er met zijn of haar lijf aan de hand is. Tevens moet de patient weten wat er wel en niet aan oefeningen en activiteiten gedaan moet worden. En tenslotte, en hier ligt mijn punt, moet de patient de oefeningen goed uitvoeren. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De fysiotherapeut heeft hier een belangrijke rol als coach en gever van feedback. Om deze feedback te kunnen geven moet de therapeut waarnemen (zien, voelen of horen) wat de patient doet en vooral hoe de patient het doet. De huidige software beschikt nog niet over die mogelijkheid. De programma's zijn er op gericht de patient oefeningen aan te bieden en er voor te zorgen dat de patient de oefeningen ook doet. Een oplettende lezer zal hier begrijpen dat het om de gedragsaspecten van de behandeling gaat: de patient kwantitatief aan het bewegen krijgen en houden. Daar is op zich niets mis mee. Er zijn momenteel verschillende psychologische behandelvormen via internetprogramma's in de markt, met aanzienlijke succespercentages. Mensen begeleiden gedrag te veranderen kan blijkbaar goed via internet. Het is echter geen vervanging voor fysiotherapie. Dit is een ontwikkeling waarvan ik het gevaar voor de fysiotherapie niet genoeg kan benadrukken. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De laatste decennia heeft het psychologische aspect een steeds grotere stem gekregen binnen de fysiotherapie. Daar is op zich niets mis mee omdat de pychologie een belangrijke rol speelt bij het stimuleren en motiveren van patienten. We mogen daarmee echter niet het fysieke aspect uit het oog verliezen. En dat is helaas wat er wel gebeurt. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Er is wereldwijd en ook in Nederland een trend zichtbaar waarin de fysiotherapie 'verpsychologiseert'. Het accent ligt bij het veranderen van gedrag, niet bij de vraag op welke wijze de patient zou moeten bewegen, of zich gedragen. De patient moet eenvoudigweg meer gaan doen. Men denkt niet verder na over de kwaliteit van de activiteiten. Zo hebben ook de ontwikkelaars van het betreffende softwareprogramma er blijkbaar niet bij stil gestaan dat de patient ook feedback nodig heeft op de uitvoering van de oefeningen. Dit is niet te ondervangen met aan de patient gerichte informatie. Informatie van de patient naar de therapeut is hierbij onontbeerlijk om te kunnen vaststellen of bewegingen goed worden uitgevoerd.</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het gegeven dat dit kan, dat er programma's door fysiotherapeuten worden ontwikkeld, die fysiotherapie over internet worden genoemd en waarbij er geen aandacht is voor de kwaliteit van het fysieke baart mij ernstig zorgen. Het is namelijk een teken dat de fysiotherapie wordt uitgehold. De kracht van fysiotherapie ligt in de kwaliteit van het fysieke. Neem dat weg en er blijft niets over. Wil de fysiotherapie blijven voortbestaan dan zal het zich moeten profileren via haar kracht: kennis van het fysieke. Als de fysiotherapie dat verloochent, heeft ze haar langste tijd gehad.</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial;">Jan-Paul van Wingerden</span>Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-70019938138164496132013-04-04T11:35:00.002-07:002013-04-08T04:05:47.192-07:00Psycho-Logisch!<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Als u mijn voorgaande blogjes een beetje hebt gelezen dan weet u dat het Spine & Joint Centre een groot voorstander is van de fysieke ingang. Het uitgangspunt is dat er bij chronische pijn in eerste instantie naar het functioneren van het lijf gekeken moet worden. Hieruit zou u kunnen concluderen dat wij ook weinig op hebben met de psychologische kant van chronische klachten. Niets is minder waar. Het effect van onze behandeling wordt voor een groot deel bepaald door psychologische wetten. Waarmee overigens niet is gezegd dat de psychologie het probleem van een patiënt oplost!</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Al het handelen van mensen is onderworpen aan wetten van de psychologie. Zo is bijvoorbeeld bekend dat iemand die het gevoel heeft het heft in eigen handen te hebben eerder in actie komt dan iemand die zich machteloos voelt. Daarom zijn de lessen in onze behandeling zo belangrijk: het helpt mensen inzicht te krijgen wat er met ze aan de hand is. Hierdoor raken ze eerder en beter gemotiveerd om zelf in actie te komen. Misschien is dit voor u een open deur, maar let eens op hoeveel mensen al weken bij een therapeut lopen en eigenlijk nog steeds niet goed weten wat er aan de hand is.</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De psychologische wetten bepalen voor een groot deel ook of een behandeling slaagt of niet. Zo is een belangrijke voorwaarde voor herstel dat mensen hun lichamelijke capaciteit en dagelijkse activiteiten in balans brengen. Daarvoor moeten de meesten elke één a twee uur een kwartier liggen en ontspannen. Dit blijkt voor velen een erg lastige opgave. Want gaan liggen betekent dat je minder stoer bent dan je zou willen, dat je niet kunt werken, of dat er niet zó voor je kinderen kunt zijn als je zou willen. Je kunt niet voldoen aan het beeld dat jij denkt dat de buitenwereld van je heeft. De vraag is hoe realistisch dat beeld is. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tijdens onze partnercursussen verzucht menige deelnemer dat ze zo graag willen dat hun partner (de patiënt) het nu eens wat rustiger aan zou doen. Veel van deze psychologische regels gaan over motivatie of misschien beter: drijfveren. Wat drijft een mens? Waarom doen mensen de dingen die ze doen? Zo wordt er nog vaak gedacht over mensen met chronische rugklachten dat ze zich maar een beetje aanstellen omdat ze bijvoorbeeld niet tevreden zijn met hun baan. Uit ervaring met onze patiënten (ondertussen meer dan 8000) blijkt dat veruit de meesten niet dergelijke verborgen agenda’s hebben. Wat we wel vaak tegenkomen zijn patiënten die gewoon niet meer weten hoe ze verder moeten en waarbij werk geen uitdaging meer is maar een extra last. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Om te herstellen moeten patiënten letterlijk en figuurlijk zelf in beweging komen. Wij kunnen patiënten laten zien wat ze moeten doen en hoe ze kunnen beginnen. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een veel voorkomende reden voor het niet slagen van de behandeling is dat het ons onvoldoende lukt de patiënt te laten begrijpen welke stappen hij of zij kan zetten om te herstellen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Jan-Paul van Wingerden</span>Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-63945401946805541372013-03-22T01:57:00.001-07:002013-03-25T01:45:48.927-07:00Core stabiliteit, wat bedoel je?<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Core-stabiliteit is tegenwoordig een veelgehoorde term. Op sportscholen worden core-klasjes gegeven, topsporters doen aan core training, fysiotherapeuten oefenen met patienten de core-stabiliteit. Opvallend hierbij is dat er volkomen andere dingen gedaan worden. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Waar de sporters met relatief zware belasting trainen, zie je de fysiotherapeut zijn patient liggend op een oefenbank een beetje de navel laten intrekken. Hoe is dit te rijmen?</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Daarvoor moeten we eerst iets meer begrijpen over core-stabiliteit. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Met core-stabiliteit wordt bedoeld de mate waarin we controle hebben over de romp, en dan met name het gedeelte ter hoogte van de buik. Voor alle duidelijkheid, hier horen ook de rug en het bekken bij! Het punt is dat die controle niet onder alle omstandigheden hetzelfde is. Zolang er een lage belasting is kan het lichaam de romp met subtiele spieractiviteit zo controleren dat er nog beweging mogelijk is (mobiele strategie). Wordt de belasting zwaarder dan wordt ook die spieractiviteit opgevoerd. Op een gegeven moment wordt daardoor de beweging van de romp geblokkeerd (rigide strategie). Dit gebeurt dus bij belastende activiteiten (zwaar en/of snel). </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Aangezien sporters functioneren aan de hoge belastingskant lijkt het logisch dat zij trainen aan de zware kant van de core stabiliteit. Hier zit echter een grote adder onder het gras!</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De beschreven opbouw van core-stabiliteit geldt voor gezonden, dus voor mensen zonder lichamelijk probleem. Heb je wél een probleem, dan kan je lijf minder goed de controle doseren. Het gevolg is dat je lijf eerder de rigide strategie toepast. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zeker sporters die zoveel trainen op kracht zullen bij een blessure snel de rigide strategie opzoeken. Een belangrijk nadeel van de rigide strategie is dat daardoor veel druk of spanning op de andere structuren in je lijf gezet wordt. Een tweede nadeel is dat het veel energie kost, waardoor spieren ook uitgeput en overbelast kunnen raken. Sporters met een blessure lopen dus de kans dat juist door core training op hun niveau de prestaties achteruit gaan.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat dan te doen? </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vanuit het perspectief van het <a href="http://www.spineandjoint.nl/" target="_blank">Spine & Joint Centre</a> is het van belang dat het lichaam weer leert te coordineren met de mobiele strategie. Dit is overigens niet een echt leerproces, maar meer een herinneringsproces. De motorcontrole zit al in het zenuwstelsel ingebakken, het moet alleen weer geactiveerd worden. Trainen op een lager niveau met de mogelijkheid tot soepel, mobiel bewegen is hiervoor aan te raden. Zeker bij schaatsers, die gewend zijn met hun rug volledig geblokkeerd te presteren is dit een uitdaging!</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span>Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-87719600783317830972013-03-10T07:38:00.000-07:002013-03-12T01:27:30.469-07:00Te weinig vrouwen aan de top! Biologische valkuil?<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De afgelopen weken is in het Vara programma 'De Wereld Draait Door (DWDD) het tekort aan vrouwen in topfuncties in de zakelijke wereld (en aan tafel bij DWDD zelf) onderwerp van gesprek geweest. Zo betoogde minister Jet Bussemaker van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap afgelopen vrijdag 8 maart dat ook mannen op dit probleem moeten worden aangesproken. Ali B (tafelheer) reageerde met de opmerking dat dit probleem toch wat ingewikkelder in elkaar stak. Ik denk dat Ali B hier de spijker op zijn kop slaat en ook al besef ik me hiermee op uitermate glad ijs te begeven, wil ik Ali's opmerking graag met een voorbeeld uit het Spine & Joint Centre onderbouwen.</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wij zien in het Spine & Joint Centre veel vrouwen met bekkenpijn. Hoewel deze klachten ook door bijvoorbeeld een ongeval kunnen ontstaan, krijgen nogal wat vrouwen deze klachten tijdens de zwangerschap of rond de bevalling. Een van de redenen waarom deze klacht er zo bij deze vrouwen in hakt is dat hun leven zoals ze zich dat hadden voorgesteld er geheel anders uit komt te zien. Veel vrouwen hadden bedacht om hun carriere tijdelijk te onderbreken voor het krijgen van kinderen. Na een intensievere zorgperiode zouden ze de zorg van de kinderen combineren met het vervolg van hun carriere, bij voorkeur in deeltijd. De bekkenpijnklachten gooien dit mooie plan volledig overhoop. </span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nu kun je van bekkenklachten, mits goed aangepakt, goed herstellen. Wij zien dan ook veel vrouwen die tijdens de behandeling zienderogen opknappen en zowel de zorg voor de kinderen als hun carriere weer kunnen oppakken. Wat er echter vaak gebeurt is dat de zorg voor de kinderen redelijk vlot, maar de carriere maar heel moeizaam wordt opgepakt. Dit wordt nog wel eens geweten aan de verhoudingsgewijs zware belasting van de werkzaamheden. Niet zelden geven vrouwen echter aan dat, eenmaal kinderen gekregen, de zorg voor de kinderen veel meer trekt dan zij ooit hadden kunnen denken. En veel meer dan de oorspronkelijk zo geambieerde carriere. </span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat ik hier mee wil aangeven is dat wat wij sociaal gezien met zijn allen zo graag wensen wel eens gedwarsboomd kan worden door oeroude biologische principes. Het is vanzelfsprekend dat vrouwen dezelfde mogelijkheden en kansen krijgen als mannen. Maar als de natuur ons nog steeds een loer draait, moeten we dat dan de mannen verwijten mevrouw Bussemaker?</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial;">Jan-Paul van Wingerden</span><br />
<span style="font-family: Arial;">Bestuurder Spine & Joint Centre </span>Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-90126222774783502542013-02-26T02:14:00.001-08:002013-02-26T06:28:45.399-08:00Kijken als Picasso<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong>De essentie van dingen</strong></span><br />
<strong><span style="font-family: Arial;"></span></strong><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Onze therapeuten werken ongelooflijk hard om hun patienten te doorgronden en begrijpen. Dat betekent niet alleen uitzoeken wat er lichamelijk aan mankeert, maar ook wat een patient raakt, motiveert en de-motiveert. Dat is veel informatie en heel veel werk. Het is dan ook voor veel therapeuten een uitdaging om tot de kern van de zaak te komen. </span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Toen dit enige dagen geleden in een overleg met de therapeuten ter sprake kwam, maakte een van de psychologen een vergelijking met een ets: zo'n afbeelding is opgebouwd uit een heleboel kleine krasjes. Het gaat vaak echter om die ene rake groef die in een keer duidelijk maakt waar het om gaat. Ik moest meteen denken aan de lijst met platen die ik kort daarvoor bij Ikea gezien had. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De meester-tekenaar, in dit geval Picasso, slaagt er met een enkele, ononderbroken lijn in de <em>essentie</em> van het getekende neer te zetten. Dit geeft precies de vaardigheid weer die we van onze therapeuten ook verwachten: door alle informatie heen de essentie kunnen vangen en weergeven. Picasso was een bijzonder getalenteerde schilder met heel veel ervaring. Kunnen therapeuten leren kijken als Picasso?</span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8t5hJxJ4A7TTvEZENTAUmye8C7DslVMJGhedaVbugyUKlAGsUF-XO0BD-4UJxJmQSffU8GkTlJk5a4eKYNdN_99uU97DPbpSE9hKVdplJzyYcVWrEvMSAKIIars6qIgs342ATT-JdKJe/s1600/picasso_20130225_114933.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8t5hJxJ4A7TTvEZENTAUmye8C7DslVMJGhedaVbugyUKlAGsUF-XO0BD-4UJxJmQSffU8GkTlJk5a4eKYNdN_99uU97DPbpSE9hKVdplJzyYcVWrEvMSAKIIars6qIgs342ATT-JdKJe/s640/picasso_20130225_114933.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">De ets hangt inmiddels in de personeelsruimte van het Spine & Joint Centre</span><br />
<br /><br />
Jan-Paul van Wingerden<br />
<br />
<span style="font-family: Arial;">We lezen graag uw mening over dit bericht. </span><br />
<span style="font-family: Arial;">We nodigen u daarom graag uit te reageren via onderstaande buttons. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><span style="font-size: x-small;"></span><br />
</span><br />Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-69937251047708695832013-02-25T00:39:00.001-08:002013-02-25T00:39:16.226-08:00Los van pijn leren leven? Proefschrift gedragsverandering bij pijn.<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Deze week promoveert Lyonne Zonneveld op het 'behandelen' van mensen met pijn door middel van een 13 delige gedragsveranderingscursus. Nu gun ik Lyonne haar proefschrift van harte. Ze zal met alle overtuiging en heel integer al haar energie in een gedegen onderzoek gestoken hebben. Toch heb ik heel veel moeite met deze benadering van mensen met pijn. Ten eerste wordt er gesproken over een behandeling. In mijn gevoel wordt er niet behandeld (in de zin van beter maken) maar er wordt gedrag veranderd. Daar zijn psychologen goed in. Op zich is daar niets mis mee, omdat de wijze waarop mensen met hun lijf omgaan mede hun klachten bepaalt. Maar daarmee komen we op het tweede knelpunt: het gaat met name om lichamelijk onbegrepen klachten. Er wordt dus eigenlijk gezegd: we hebben geen idee wat er aan de hand is, maar als je nu gewoon je dagelijkse dingen doet, dan zul je zien dat het best gaat, en misschien dat je ook wat minder pijn krijgt. Kijk, hier haak ik af: hoe kan je iets 'behandelen' als je geen idee hebt wat er aan de hand is? Wie garandeert dat je het goed doet? Misschien maak je het probleem juist wel groter. En in de tweede plaats, maar dat is mijn persoonlijke mening: ondanks dat bij chronische pijn het lichaam gevoeliger lijkt te reageren op prikkels blijft pijn toch een signaal dat er iets niet goed gaat. Dus als we gedrag zouden veranderen, hoe zouden we dat dan moeten doen? De gedragsverandering in dit soort 'behandelingen' is vooral gericht op meer doen aan dagelijkse activiteiten. En dan blijkt (uit het onderzoek van Lyonne) dat dit toevallig wel de juiste activiteiten blijken te zijn: de patienten doen meer en krijgen minder pijn. Kijk en daar zit nu het probleem: in het woordje 'toevallig'. Er is namelijk niet over nagedacht of de manier waarop patienten hun activiteiten uitvoeren wel de juiste is. De oorzaak van de klachten is immers onbekend! En hiermee doen we de pijnlijke lijven schromelijk te kort. Pas als we de aanpak voor gedragsverandering combineren met inzicht in fysieke functie kunnen we spreken van een behandeling en zal, als ik het zo inschat, de effectiviteit nog aanzienlijk stijgen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tenslotte: In het stuk in de Volkskrant van maandag 25 februari over het proefschrift van Lyonne staat een kopje: 'Er zijn patienten die zeggen dat ze liever kanker hadden gehad dan dit'. Ik kan van nabije bron melden dat er inderdaad patienten zijn die dit zeggen. Het geeft de wanhoop van patienten met chronische pijn weer. Ik kan echter ook uit nabije bron melden wat het (mentale) effect van het hebben van kanker is. Laat ik het zo zeggen: door onze behandeling weet ik dat veel chronische rugklachten goed te verhelpen zijn zonder nare bijverschijnselen. Daar kun je bij kanker nog niet zo zeker van zijn ...... </span><br />
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-25740271981565414532013-02-18T04:25:00.001-08:002013-02-18T04:50:44.442-08:00Artikel 13 aanpassen? Pas op!<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De overheid gaat <a href="http://www.zorgvisie.nl/Financien/Nieuws/2013/2/Verzekeraars-willen-snel-duidelijkheid-overheidsregels-1173930W/?cmpid=NLC|zorgvisie|2013-02-14|Zorgverzekeraars_manen_VWS_tot_duidelijkheid" target="_blank">artikel 13 van de zorgverzekeringswet aanpassen.</a> Deze aanpassing houdt in dat verzekeraars niet gecontracteerde zorg niet meer hoeven te vergoeden. Dit lijkt logisch, maar beseft u wat dit voor u als patient betekent? Het gevolg van deze wetswijziging is dat u geen keuze meer heeft in de behandelaar van uw klachten. Als uw verzekeraar kiest voor behandelaar A (bijvoorbeeld omdat die een lagere vergoeding vraagt dan ziekenhuis B) dan bent u genoodzaakt daar uw behandeling te ondergaan. U kunt wel naar ziekenhuis B, maar dan betaalt u de kosten zelf. En zorgkosten in een ziekenhuis kunnen, zeker met het troebele DOT systeem aanzienlijk oplopen. In het huidige regeling is het verzekeraars toegestaan slechts een percentage van het reguliere tarief te vergoeden. Dat percentage moet wel substantieel zijn (60 tot 80 procent is gangbaar). In principe dien je als patient het resterende deel zelf te vergoeden. In de praktijk willen ziekenhuizen deze kosten nogal eens zelf dragen. Hier schuilt een vreemd addertje onder het gras. Als ziekenhuizen dit deel van de kosten zelf dragen, waar doen ze dat dan van? Betekent dat niet dat ergens de tarieven een marge te hoog zijn?</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Daarnaast is er het fenomeen van 'zonder declaratie doorbehandelen'. In de onderhandelingen van 2012 hebben de meeste zorgverzekeraars een plafondbedrag opgelegd. Zorgverleners konden tarieven declareren, maar als het zorgplafond bereikt was, was de financiele koek op. Had je een lager tarief, dan kon je meer patienten behandelen, had je een hoger tarief, dan kon je er minder doen. MAAR, en nu komt het: was het plafond eenmaal bereikt dan werd je als zorgverlener geacht zonder declaratie door te behandelen. Kunt u zich het voorstellen: de bakker verkoopt brood, maar als zijn plafond bereikt is moet hij de rest van zijn brood maar gratis weggeven. Dat accepteert in de concurrerende wereld, onderhavig aan wetten van vraag en aanbod toch geen hond? Maar de hele zorgwereld gaat er wel in mee. Volgens mij kun je hier twee dingen vaststellen: 1. de tarieven zijn relatief te hoog, maar 2. worden door een economisch volkomen onlogische constructie gecorrigeerd. Kortom: als we kwalitatief goede zorg willen tegen beheersbare kosten, dan is de invoer van een gezond economisch systeem essentieel: waar voor je geld en geld voor je waar. Het aanpassen van artikel 13 door eenvoudigweg niet gecontracteerde zorg niet te vergoeden, is geen stap in de goede richting.</span>Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-47265177821475607022013-02-16T02:44:00.000-08:002013-02-16T02:44:39.774-08:00Zachte heelmeesters, dure zorg<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gynaecoloog Ben Willem Mol beweert in de Volkskrant (16 feb) dat zorg eenvoudiger, goedkoper (en beter) kan, maar dat daarvoor de zorgverleners kritisch naar hun handelen moeten kijken. Deze gedachte is mij uit het hart gegrepen. Iedereen is het er over eens dat de kosten voor zorg de pan uitrijzen. De overheid meent dit probleem aan te kunnen pakken door zorgverzekeraars opdracht te geven de uitgaven te beperken. De verzekeraars doen dit door minder zorg in te kopen. Dit bespaart geld, maar levert minder zorg op en heeft eerder negatieve dan positieve gevolgen voor de kwaliteit van de zorg. Kortom: wachtlijsten nemen toe en de zorg wordt slechter. Een resultaat dat niemand wil! De reden hiervoor wordt aangekaart door Ben Willem: medici, kunnen, willen of durven hun eigen handelen niet kritisch bekijken. Zorg kan goedkoper en net zo goed of beter als we naar de inhoud kijken. Zorgverleners kunnen dat niet zelf. Zelfs niet als ze zouden willen, ze staan gewoon te dicht op hun eigen 'product'. Ook moet je het niet, zoals Ben Willem voorstelt, aan de zorgverzekeraars overlaten. Met alle respect: die hebben meer verstand van verzekeren, maar niet van de kwaliteit van de zorg. Misschien moeten we ook niet bij de wetenschappelijke instellingen zijn. Die kunnen gedegen onderzoek doen, maar zijn door hun grondigheid vaak log en traag. Nee, een TNO achtige organisatie die snel effect evaluaties kan opzetten en uitvoeren. En die onderzoeken hoeven echt niet ingewikkeld te zijn: vraag patienten bijvoorbeeld in hoeverre hun probleem is weggenomen door de behandeling. En verplicht de zorgwereld hieraan mee te werken. Er is een klein probleempje: De overheid houdt de hand op de knip. De kans dat een dergelijke toetsorganisatie het licht ziet is niet erg groot. Helaas, want zoals het nu gaat daar wordt straks niemand meer beter van....</span>Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-85287882250116258622013-02-06T23:49:00.000-08:002013-02-07T01:46:44.698-08:00In je broek plassen van het lachen....<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Op de voorpagina van de Volkskrant van vandaag (woensdag 6 februari) staat uitspraak van acteur Ton Kas: 'Waar het om gaat is dat je lacht tot je in je broek pist'. En ik dacht ineens: hoe werkt dat eigenlijk? </span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Iedereen kent de zegswijze. Maar hoe kan het dat je van lachen in je broek gaat plassen? Bij lachen maak je een ritmisch, stootsgewijs geluid: HA, HA, HA, HA, HA...Om dit geluid te produceren moet je je middenrif met kracht omhoog drukken. Hiervoor heb je een aanzienlijke druk in je buik nodig. Die druk is niet constant maar bouwt bij iedere 'HA' aanzienlijk op. Probeer het maar eens: hou je handen tegen de onderbuik en maak een lachgeluid: HA,HA ,HA ,HA, HA. Je handen zullen in het ritme van de lach krachtig naar buiten gedrukt worden. Deze spanning die opgebouwd wordt drukt ook op de blaas. Die wordt of zijn beurt weer afgesloten door een zogenaamde kringspier (een rond spiertje dat een gat kan afsluiten) en de bekkenbodem. Met name die bekkenbodem wil nog wel eens wat matig van conditie zijn. Wanneer we nu langer achter elkaar lachen, bijvoorbeeld bij een echt grappige cabaretier, dan kunnen die bekkenbodemspieren uitgeput raken. En dat is het moment dat we in ons broek plassen van het lachen. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dit stukje is waarschijnlijk niet zo grappig dat je ervan in je broek plast, maar wel verhelderend!</span>Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-57830187337681846772013-02-04T23:24:00.000-08:002013-02-05T07:54:28.185-08:00Behandeling geslaagd? Behandeling geslaagd!<em><span style="font-family: Arial;"></span></em><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">In de wetenschap wordt naar manieren
gezocht om te kunnen meten of een behandeling resultaat heeft. Er worden
allerlei vragenlijsten gefabriceerd en meettechnieken bedacht. </span><br />
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Nu weet ik nog
een feilloze manier, die wetenschappelijk zeker de moeite van het onderzoeken
waard is. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">In het <a href="http://www.spineandjoint.nl/" target="_blank">Spine & Joint Centre</a> zien wij mensen met chronische rug-,
bekken-, of nekklachten. Van dergelijke voortslepende klachten wordt je niet
vrolijk. Je ziet het dan ook meteen als er een nieuwe groep gestart is. Rond
een tafel in onze wachtruimte zit een aantal mensen wat ongemakkelijk in de
stoelen elkaar met verstarde gezichten aankijkend. Vaak is er weinig zorg
besteed aan kleding of make-up: als je pijn hebt is dat van geen belang.
Fluisterend wordt onderling uitgewisseld met wat voor pijn of ongemak men naar
ons centrum is gekomen. Bij zo'n groep weet je: deze mensen zijn er net.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Dit duurt echter niet lang. Al na een
paar keer leren de mensen elkaar kennen.
Klachten worden bij elkaar her- en erkend. Soms is er verbazing als
blijkt dat er anderen zijn met dezelfde soort klacht of zelfs grotere
problemen. En dan gaat de behandeling haar vruchten afwerpen. Stapje voor
stapje ervaren mensen dat wanneer zij zorgvuldiger met hun lijf omgaan, ze meer
kunnen dan ze voor mogelijk hielden. De wanhoop wordt beetje bij beetje omgezet
in hoop: misschien dat ik toch kan blijven werken, of weer gaan sporten, of
leuke dingen met mijn kinderen, kleinkinderen of partner kan gaan doen. Het pad
is niet gemakkelijk, gaat met ups en downs en voor de </span>éé<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">n sneller
dan voor de ander. Maar ergens, zo op 2/3 van de <a href="http://www.spineandjoint.nl/nav02.asp?sjc=behandeling" target="_blank">behandeling</a> komt het besef: ik
ga echt minder last hebben en meer kunnen doen. Als je dan de wachtruimte
binnen komt zitten er opeens andere mensen. De kleding is verzorgd, er is een
bezoek aan de kapper gemaakt, en er is zorg besteed aan make-up. Het geluid is
ook anders: de stilte van voorheen is vervangen door geanimeerd gepraat, gelach
en soms zelfs een schaterlach. Dan weet je: de behandeling heeft zijn doel
bereikt. Een mooier doel dan dit kun je als behandelaar niet bereiken! </span></div>
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-14553545666877671522013-01-31T06:05:00.001-08:002013-02-05T08:19:34.806-08:00Gezondheidsbeurs<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Gezondheidsbeurs</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Vorige week heeft het <a href="http://www.spineandjoint.nl/">Spine & Joint Centre</a> met een stand op de Gezondheidsbeurs in Utrecht gestaan. De voor de hand liggende vraag is: Waarom? In elk geval niet om meer pati</span><span style="mso-ascii-font-family: Arial;"><span style="font-family: Calibri;">ë</span></span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">nten naar het centrum te halen. We hebben een aanzienlijke wachtlijst en deze neemt eerder toe dan af. Bovendien zijn verzekeraars in het kader van de bezuinigingen in de gezondheidszorg heel terughoudend met het toezeggen van meer behandelingen. Wij hebben dus voorlopig onze handen vol met het huidige vraag om behandeling. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Waarom dan die beurs? In het Spine & Joint Centre vinden wij dat wij met het behandelen van pati</span><span style="mso-ascii-font-family: Arial;"><span style="font-family: Calibri;">ë</span></span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">nten alleen onvoldoende doen om rugklachten in Nederland te bestrijden. Keer op keer komen er mensen naar ons centrum met langdurige klachten, die, als ze eerder op een juiste manier waren behandeld, nooit zo lang hadden hoeven duren. Wij zien het als onze taak mensen hiervan te doordringen. Heel veel rugklachten zijn niet ernstig en mensen hoeven daar niet weken mee te lopen. Een goed advies en een goede behandeling van rugklachten is meestal niet ingewikkeld, maar je moet wel weten waar je mee bezig bent. En er gaan over rugklachten nog steeds zo veel fabels rond. Zo weten de meeste mensen wel dat je met rugklachten niet teveel moet rusten. Maar dat het trainen van de rug vaak met een te grote belasting plaats vindt, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>d</span><span style="mso-ascii-font-family: Arial;"><span style="font-family: Calibri;">á</span></span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">t beseffen veel mensen niet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLx3H5BtKb_K_vJtMBCBYr8Xb_KrsTximJk7esyZABnGSoBjb6js9Jakq2Xski0Krt_SyM7NXNPIQszLt-0PQxIkx5FrUBUCoLkF3EAuObVA3vLof-UudMP3huoIuXBHOqgE63OZ-18pxD/s1600/echo+gezondheidsbeurs.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLx3H5BtKb_K_vJtMBCBYr8Xb_KrsTximJk7esyZABnGSoBjb6js9Jakq2Xski0Krt_SyM7NXNPIQszLt-0PQxIkx5FrUBUCoLkF3EAuObVA3vLof-UudMP3huoIuXBHOqgE63OZ-18pxD/s320/echo+gezondheidsbeurs.jpg" width="240" /></a><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Vanuit dit perspectief zochten wij naar een ludieke manier om mensen te laten zien hoe subtiel de rug werkt. Die manier vonden we door met een echo-apparaat op de beurs te gaan staan. Mensen konden daar gratis zien hoe hun buikspieren (die heel belangrijk zijn voor de stabiliteit van de rug) <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>zich gedragen bij verschillende activiteiten zoals navel intrekken, been optillen of hardop tot 10 tellen. </span><br />
<span style="font-family: Arial;"></span><br />
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Drie dagen lang hebben er bijna continu mensen bij ons op de bank gelegen. De interesse was groot en onze collega's hebben ongelooflijk veel mensen met veel plezier te woord gestaan. Het is </span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">ook bijzonder te zien hoeveel verschillende activatiepatronen van de buikspieren we zijn tegen gekomen. We hopen zo een breder publiek een beetje meer bewust te hebben gemaakt van de subtiele werking van de rug . </span><br />
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span><br />
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span><br />
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Wij hebben er in elk geval van genoten en geleerd. Zeker voor herhaling vatbaar! </span><br />
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"><em>Martine, Rob, Inge, Katarina, Barbara, Britta, Tim, Marieke, Nanette, Suzanne, Jeanet en Xander: bedankt!</em><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"><em></em></span><br />
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"><em><span style="font-size: x-small;">Heeft u ons gezien op de beurs? Wij zouden het leuk vinden als u een bericht achterlaat, bijvoorbeeld op onze </span></em><a href="https://www.facebook.com/SpinejointNL"><em><span style="font-size: x-small;">Facebook-pagina</span></em></a></span><br />
<span style="font-family: Arial; font-size: x-small; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"></span><br />
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"><span id="goog_175043552"><em><span style="font-size: x-small;">Klik </span><a href="http://www.spineandjoint.nl/Userfiles/files/Folder%20Gezondheidsbeurs-web.pdf" target="_blank"><span style="font-size: x-small;">hier</span></a><span style="font-size: x-small;"> voor de folder Gezonde Kennis - Gezonde Rug</span></em></span></span><br />
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;"><o:p></o:p></span> </div>
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-57432515950344757892013-01-14T01:58:00.001-08:002013-02-05T07:41:03.724-08:00Zwabbervoet - schaatsen<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Zwabbervoet - schaatsen<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Met het EK schaatsen van afgelopen weekend nog vers in het geheugen en met de aanhoudende vorst in het vooruitzicht, gaat het bij velen al weer kriebelen. De schaatsen komen weer uit het vet! En de </span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">met de beoefening van deze sport komen ook de
karakteristieke blessures weer om de hoek kijken. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">En een in het schaatsen heel
kenmerkende blessure is de zwabbervoet (of het zwabberbeen). De wat komisch
aandoende benaming verbergt een vervelende blessure met soms grote gevolgen: Oud-schaatser
en tegenwoordig succesvol schaatscoach Gerard Kemkers is niet de enige die zijn
schaatscarriere erdoor moest staken. <o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Bij een zwabbervoet heeft de schaatser
het gevoel dat hij zijn schaats, met name in de bochten, niet goed op het ijs
kan zetten. Tevens is de controle over het glijden niet optimaal: het been
lijkt te 'zwabberen'. Er wordt in den lande al best veel onderzoek naar dit
fenomeen gedaan door gerenommeerde onderzoekers. Een diversiteit aan
verklaringen passert hierbij de revue waarbij onder meer de enkel, de
spiercompartimenten in het been en de menselijke perfectionistische geest als
boosdoener genoemd worden. Toch durf ik het aan met nog een andere optie te
komen:<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">In het <a href="http://www.spineandjoint.nl/"><span style="color: blue;">Spine & Joint Centre</span></a> zien wij veel
vrouwen met bekkenklachten. Voorheen dacht men dat deze klachten alleen
ontstonden rond de zwangerschap. Inmiddels is duidelijk dat deze klachten ook
door andere oorzaken zoals een val, ongeval of overbelasting kunnen ontstaan.
Kenmerkend voor bekkenklachten is dat mensen veel van hun normale activeiten
kunnen blijven uitvoeren maar dat ze daarvoor bepaalde spieren harder gebruiken
dan normaal (compensatie). Bovendien kan bij irritatie van een bekkengewricht,
dit gewricht in een andere stand (dan normaal bij zitten staan en lopen) gaan
staan. Dit is te vergelijken met bijvoorbeeld een gekneusde vinger. Die is door
de zwelling niet goed te buigen of strekken, maar staat in een middenstand. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Veel pati</span><span style="mso-ascii-font-family: Arial;"><span style="font-family: Calibri;">ë</span></span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">nten met deze klacht geven aan dat ze
niet het normale gevoel in en controle over hun been hebben. Alsof ze 'op
wolken lopen'. Bij een verergering van de klachten kunnen pati</span><span style="mso-ascii-font-family: Arial;"><span style="font-family: Calibri;">ë</span></span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">nten soms
zelfs niet op het been staan. Niet eens zozeer vanwege pijn maar door
onvermogen. Pati</span><span style="mso-ascii-font-family: Arial;"><span style="font-family: Calibri;">ë</span></span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">nten schrikken hier nogal eens van omdat het zo ernstig
lijkt, maar als de irritatie van het gewricht afneemt komt ook de controle
terug. Het vermoeden bestaat dan ook dat een tijdelijke verstoring van de
neurale informatie uit het gewricht (proprioceptie) hier een rol bij speelt.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Wanneer we naar de houding kijken van
deze pati</span><span style="mso-ascii-font-family: Arial;"><span style="font-family: Calibri;">ë</span></span><span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">nten dan staat het ene been vaak verder naar buiten dan het
andere. Dit kan komen door een verschillende stand van de linker en rechter
bekkenzijde alsook door de overmatige spierspanning.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">En misschien denkt u nu hetzelfde als
ik denk: andere stand, ander gevoel = zwabbervoet = bekkenprobleem!<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat
ik welgeteld een (1) schaatser heb gezien met een zwabbervoet. Hij is wel zijn
bekken gaan trainen en bij de laatste berichten gaf hij aan bij het schaatsen
minder (geen) last te hebben.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Maar ja de
grote ritten waren nog niet begonnen....... Graag zou ik deze theorie dan ook
bij een grotere groep schaatsers met zwabbervoet willen onderzoeken.</span>Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-14335512894457840292013-01-03T02:45:00.000-08:002013-02-05T07:41:20.454-08:00Heupklachten? ...... Bekkenklachten!<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Heupklachten?...... Bekkenklachten!<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Om met 'De Dijk' te spreken: 'Daar gaan
we weer'. Alleen heb ik het nu niet over lovesongs, maar over heupklachten die,
u raadt het al, hun oorzaak ook kunnen hebben in bekkenklachten. Er zijn nogal
wat mensen die, zeker op wat hogere leeftijd, last hebben van hun heupen. Een
eerste belangrijke vaststelling is, dat dat pijn is die in de lies wordt
aangegeven, en niet -zoals vaak gedacht- de buitenkant van de heup. Daar zit
wel een slijmbeurs die pijnlijk kan zijn, maar dat is zeker niet het
heupgewricht.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Hoe kunnen heupklachten samenhangen met
bekkenklachten? Bij mensen met bekkenklachten is er meestal sprake van een niet
optimale controle over de gewrichten achter in het bekken. Om de dagelijkse
dingen toch te kunnen doen gaan deze mensen andere spieren inzetten om het
bekken stevig te houden. Een van deze spieren is de m. Piriformis, een
peervormig spiertje dat diep in de bil vanaf het heiligbeen naar de heup loopt.
Dit spiertje kan helpen de bekkengewrichten tegen elkaar te drukken. Wat ie
echter ook doet is de heup naar buiten draaien. Als u een Charly Chaplin
houding aanneemt met de benen kunt u er donder op zeggen dat u op dat moment uw
piriformis gebruikt. Doordat de heupen naar buiten gedraaid worden, wordt de
kop van de heup flink tegen de voorrand van de heupkom gedrukt. Voor even is
dat niet erg. Maar als u, in een poging uw bekken onder controle te houden,
dagen achtereen zo loopt, dan kan die voorzijde geirriteerd raken en
pijnklachten geven. Aanvankelijk is dit slechts het gevolg van een irritatie
van dat gewricht. Op lange termijn kan het gewricht ook echt gaan veranderen,
we spreken dan van artrose of -in de volksmond- slijtage.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Arial; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-hansi-font-family: Calibri;">Voor alle duidelijkheid, dit is zeker
niet de enige oorzaak van heupklachten. En het is ook niet zo dat u bij een
beetje pijn moet vrezen dat de heup al versleten is. De voornaamste reden
waarom ik u dit vertel is om u de gelegenheid te geven na te denken wat er in
een lijf gebeurt. Alles heeft een oorzaak en heupen slijten niet zomaar. Ben je
er bijtijds bij en kun je de bewegingsstrategie van het lijf veranderen dan
zijn klachten vaak nog goed aan te pakken en te verminderen. Elke onnodige
heupoperatie die voorkomen kan worden is meegenomen! </span></div>
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-33164401880886639802012-12-12T03:54:00.000-08:002012-12-12T03:54:29.116-08:00Snurken<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het is tijd voor een ludiek blogje, maar met een serieuze ondertoon. Het onderwerp: SNURKEN.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Om met een ontboezeming te beginnen, Ja, ik snurk. Tot grote frustratie van mijn partner die toch al wat onrustig slaapt. U begrijpt mijn nachtelijke zaag-activiteiten dragen daar niet bepaald positief aan bij. Eenmaal goed in slaap heb ik er zelf nauwelijks last van maar in de twilight tussen waken en slapen wil ik mezelf nog wel eens met een forse ronk wakker doen schrikken. Kortom dat snurken, in elk geval het verminderen er van heeft toch wel mijn aandacht. Een neusvlies verschrompelend middel als Otrivin helpt maar tijdelijk. Je valt in slaap met voldoende lucht maar halverwege de nacht is het probleem terug. Bovendien krijg je bij het inhaleren van fikse snuif van dit spul het gevoel dat je hersens adequaat worden weggebrand. Ook niet goed voor je nachtrust. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Van die sportklemmetjes (kijk naar wielrenners) op je neus geven iets verlichting maar ik ben nogal gevoelig voor die plakrommel. Als je er al in slaagt om die strip van je neus te rukken zonder vellen mee te trekken, loop je de hele dag met een weinig intelligent uitziende striem dwars over je neus.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Op internet tref je allerlei mogelijke oorzaken -en bijbehorende oplossingen- voor snurken die weinig bijdragen aan een echte oplossing. Zo tobde ik door, tot ik mij op een ochtend onder de douche staand iets realiseerde: het verstopte neus gevoel, dat optreedt zodra ik even lig en voor mij de reden is om te snurken, trok onder de douche in no time weg. Wat ik mij vervolgens realiseerde is dat niemand staand snurkt. Er moet dus iets zijn dat getriggered wordt door het liggen. Als u mijn voorgaande blogjes gelezen hebt weet u waar ik heen wil. Nee niet de rug, maar druk! Als je ligt verandert (vergroot) de hydrostatische druk in je neus. Met andere woorden: er wordt meer vloeistof in het neusgebied geperst. Als daar de ruimte (om welke reden ook) toch al krap was dan is een relatieve afsluiting van de neusholte, met alle snurkgeluiden van dien het gevolg! U begrijpt het experiment dat ik binnenkort ga uitvoeren is rechtop zittend slapen. Kijken of ik dan niet snurk....</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Rechtop zittend slapen is overigens ook een oplossing voor sommige vormen van nachtelijke rugpijn, maar dat is weer een andere blog.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tenslotte bedacht ik me onder de douche ook nog dat de damp van de douche mijn neusslijmvliezen weldadig bevochtigd en dat dat waarschijnlijk ook meespeelt in de verlichting op dat moment. Ik blijf puzzelen en houd u op de hoogte.....</span><br />
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-32277221811307279112012-12-07T00:24:00.003-08:002012-12-07T00:24:24.543-08:00Hamstrings en voetbal<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Voetbal is geen fijne sport. Je kunt er vervelende en hardnekkige blessures van krijgen. Vraag maar aan Arjen Robben. De beste man wordt al jaren geplaagd door steeds terugkerende been- en rugblessures. Is hier een verklaring voor? </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Jawel! In dit blogje neem ik de vrijheid een mogelijke oorzaak te laten zien. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Voetbal is een sport waarbij een bijzondere combinatie van handelingen van het lichaam gevraagd wordt. Enerzijds moet je rennen en snel heen en weer kunnen bewegen. Anderzijds moet je met je voet een bal verplaatsen. En dat soms erg hard. Met name die laatste actie is niet erg gebruikelijk voor een lijf. Het heeft dan ook de grootste moeite die acties gecontroleerd uit te voeren. Vooral het bekken, waar veel beenspieren aan vast zitten, wordt bij voetbal zwaar belast. Dat bekken bestaat uit drie botten die door banden, maar vooral door spieren bij elkaar gehouden worden. Er is bekend dat wanneer het bekken geforceerd wordt sommige spieren harder gaan werken om het bekken te kunnen blijven controleren. Een van die spieren (m. biceps femoris) is een onderdeel van de hamstrings: de lange spieren aan de achterzijde van het bovenbeen. Wat niet veel mensen weten is dat deze spier via een sterke band (de sacrotuberale band) doorloopt naar het bekken. Daardoor heeft deze beenspier een belangrijke taak in het controleren van de bekkengewrichten. Bij mensen met bekkenklachten krijgt deze spier een verhoogde spanning om het bekken te kunnen controleren. Bij rekken of voorover buigen voelt deze spier dan kort aan. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Verderop in het been is deze beenspier net onder de knie aan het onderbeen bevestigd. Deze beenspier heeft zo ook een functie bij het (hard-) lopen, onder meer om het overstrekken van de knie te voorkomen. Door deze dubbeltaak, controle over bekken en knie, is het aansturen van deze spier voor het lichaam ingewikkeld. Wanneer dan de spanning van de spier verhoogt omdat een van de gewrichten een probleem heeft, dan kan, zeker bij een inspanning als hardlopen, de aansturing van die spier te kort schieten. Het gevolg is een onevenredige spanning op de spier die daardoor een beetje inscheurt. De hamstringblessure is een feit.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Voormalig KNVB sportarts Han Inklaar propageert al jaren dat er meer naar het bekken gekeken moet worden bij voetballers (en andere sporters) met hamstringklachten. Het blijkt dat deze wetenschappelijk onderbouwde kennis maar heel moeizaam in de gesloten wereld van het voetbal doordringt. Jammer voor Arjen en al die sporters die met deze klachten kampen.....</span><br />
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-35979557639432108652012-12-04T08:21:00.003-08:002012-12-04T08:21:29.763-08:00Geluk<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Misschien vraagt u zich af: 'waarom schrijft hij deze Blogjes?' Om eerlijk te zijn, dat vroeg ik mezelf enige tijd geleden ook af. Tot een van mijn collega's mij vertelde over een nieuwe patient. De dame in kwestie was voor bekkenklachten bij ons in het Spine & Joint Centre in behandeling gekomen. En zij was voor haar klachten al eerder in een ander centrum behandeld. Daar had zij te horen gekregen dat met haar klachten werk en priveleven niet meer te combineren waren en dat zij een eventuele volgende zwangerschap maar moest vergeten.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Los van de technische kant van dit verhaal, hoe haal je het als behandelaar in je hoofd dergelijke levensbeslissingen voor iemand te nemen? Wat je kan en mag doen is, naar beste eer en geweten aangeven wat de veronderstelde risico's zijn. Dat zijn inschattingen gebaseerd op statistiek of ervaring. Zelden is er zekerheid. Bovendien blijft de uiteindelijke keuze altijd bij de patient.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En dan toch even de technische kant: hoe beperkt moet je zijn om werk en gezin niet te kunnen combineren? En hoeveel mensen zijn er die ondanks aanzienlijke beperkingen toch in slagen werk en gezin prima samen te laten gaan. En heeft Jan Mens al jaren geleden niet onderzocht dat vrouwen met bekkenklachten zelden of nooit invalide raken? Hoe kan je iemand dan zo adviseren?</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mijn reden om blogjes te schrijven is dat dit een van de manieren is om de wereld te laten weten dat het ook anders kan. Wij hebben in het Spine & Joint Centre zeker niet de illusie dat we alles kunnen oplossen. Wat we wel weten is, dat als we samen heel goed nadenken, we mensen met rug-, bekken- of nekklachten meer kunnen helpen dan vaak gedacht wordt. En door zo te handelen mogen we bijdragen aan hun geluk. Want dat is toch waarvoor we hulpverlener zijn geworden? En niet om mensen hun toekomst te ontnemen.....</span><br />
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-42569053357229003462012-11-30T05:52:00.003-08:002012-11-30T05:52:58.754-08:00A-specifiek<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Deze week was er in het Spine & Joint Centre een bijeenkomst van fysiotherapeuten uit Rotterdamse pluspraktijken. Die bijeenkomst stond in het kader van een mooie nieuwe ontwikkeling om rugklachten beter te behandelen. Het gaat dan om zogenaamde a-specifieke of non-specifieke rugklachten. Tijdens het overleg kwam ik in een discussie terecht over het gebruik van deze term.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Na veel heen en weer gepraat werd mij uiteindelijk duidelijk dat het gebruik van deze term noodzakelijk is ten aanzien van verantwoordelijkheid: als een rugklacht een specifieke oorzaak heeft, zoals een tumor of breuk, dan moet daar eerst een specialist naar kijken voordat een fysiotherapeut er iets mee mag. Gebeurt dat niet en gaat er iets fout dan is de fysio aansprakelijk, en dat wil ie natuurlijk niet. Zo ver kan ik er wel mee leven.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Toch blijft bij mij het gevoel hangen dat er iets fundamenteel fout is met deze terminologie. Het woord a-specifiek geeft aan dat er geen structurele (!) oorzaak voor de klachten kan worden aangetoond. Dit wordt soms ook aangeduid als dat er geen pathologie kan worden gevonden die de klachten kan verklaren. Hiermee komen we op een glijdende schaal. Want van 'geen structurele oorzaak' of 'geen pathologie' gevonden naar 'geen lichamelijke oorzaak' is nog maar een kleine stap. En sinds de introductie van het bio-psychosociale model, door psychiater George Engel, is het heel gemakkelijk de aandacht te verleggen naar de psychologische aspecten van een probleem. Nu is daar ook niets mis mee. Sterker: bij alle klachten speelt de psyche altijd ook een rol. Het gaat me echter te ver als de fysieke kant vervolgens in een heel klein hoekje wordt gezet of soms zelfs geheel vergeten. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En ik kan me maar niet aan de indruk onttrekken dat die term, a-specifiek, daar mede schuldig aan is. Het lijkt alsof men a-specifieke klachten niet als echte pathologie beschouwt. Dit terwijl de wetenschap steeds meer duidelijk maakt dat die aanvankelijk als on-echt beschouwde aandoeningen op termijn leiden tot echte! Zo veronderstellen veel mensen nog steeds dat hun hernia de oorzaak van hun klachten is, terwijl er vaak al lange periodes van niet-optimale werking van de rug aan vooraf zijn gegaan. Het gebruik van de term a-specifiek belemmert het in vrijheid denken over de etiologie van rugklachten. Als we rugklachten echt beter willen leren begrijpen zullen we af moeten van specifiek en a-specifiek!</span><br />
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-22772481250432773582012-11-26T03:45:00.001-08:002012-11-26T03:45:21.214-08:00Rollator blues<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Een rollator is zo'n beetje het slechtste hulpmiddel dat ooit is bedacht. Er is een kleine groep mensen die echt baat heeft bij een rollator. Dat zijn bijvoorbeeld mensen die moeilijk hun evenwicht kunnen bewaren. Er is echter een veel grotere groep mensen die hun rollator beter kan laten staan. Dat zijn alle mensen die hun rollator gebruiken omdat ze niet goed rechtop kunnen staan. Niet goed rechtop kunnen staan is onprettig. U kent vast het gevoel van het werken aan een te laag aanrechtblad of bureau: al snel wordt het ongemakkelijk en na een tijdje zelfs vervelend voor de rug. Dit komt omdat de rug niet gemaakt is voor die tussen-houding: je rug wil of helemaal rechtop, of op vier pootjes ondersteund worden. Een simpele oplossing is dan ook om met de hand op het betreffende aanrecht of bureaublad te steunen. Het staat gelijk een stuk prettiger en meer ontspannen. Een aanrechtblad kun je echter niet meenemen als je een stukje wil lopen. Een rekje voorzien van luchtbandjes echter wel! Zo gaan vele mensen die moeite hebben met rechtop staan, gesteund met een rollator door het leven. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat daar verkeerd aan is, is dat niemand zich afvraagt waarom al die mensen eigenlijk voorover staan. Het kan gebeuren dat mensen voorover staan omdat hun rug echt een probleem heeft. Veel (oude) mensen hebben echter niet echt een probleem aan hun rug, maar zitten een groot deel van de dag in een stoel. Door die houding gaat de rug een beetje krom staan. Dat gevoel wanneer je voorover gebukt gewerkt hebt (tuin wieden of vloer dweilen) en weer rechtop wil gaan staan. Dan heeft de rug even nodig om weer helemaal rechtop te komen. Bij mensen die lang achtereen in een stoel zitten is dat effect nog sterker: als ze gaan staan lukt het ze niet op goed overeind te komen. Oplossing: steuntje eronder! Door het steunen op de rollator blijft de rug echter in die gebogen stand staan. Het probleem hierbij is dat de rug zo niet actief kan worden ingezet bij het lopen en steeds meer begint te wennen aan deze houding. Bent u eenmaal aan de rollator dan komt u daar zo nooit meer vanaf!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hoe zou het dan wel moeten? Mensen zouden, binnen hun mogelijkheden, zoveel mogelijk gestimuleerd moeten worden om weer goed rechtop te gaan staan. Hiertoe moet de normale kromming van de rug (lordose) hersteld worden. Hoe natuurlijker deze kroming hoe beter iemand goed rechtop kan staan en lopen. Een rollator is dan helemaal niet nodig! Misschien slecht voor de economie, maar beter voor de patient en onze zorgverzekeringspolis.</span><br />
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-45308538679572177532012-11-20T08:56:00.003-08:002012-11-20T08:56:46.554-08:00Reintegreren met rugklachten<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het is duidelijk dat we in Nederland moeten bezuinigen. Dit geldt ook voor alle activiteiten gericht op arbeidsreintegratie van mensen met klachten. Het beleid van de overheid is -logischerwijze- gericht op het zo snel mogelijk weer aan het werk helpen van zieke medewerkers. Hierbij wordt algemeen aangenomen dat het werken zelf ook positief bijdraagt aan het herstelproces. Bedrijfsartsen en arbo-deskundigen doen er dan ook alles aan om mensen met klachten weer zo snel mogelijk aan het werk te krijgen. In de praktijk blijkt het resultaat van dit beleid echter tegen te vallen. Een groot aantal mensen krijgt opnieuw klachten en/of raakt verder beperkt in hun arbeidmogelijkheden. Wat gaat hier fout? Is het niet mogelijk duurzaam herstel te bewerkstelligen?</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In de visie van het Spine & Joint Centre functioneren mensen met rugklachten door te compenseren. Dit betekent dat zij spieren anders -lees: meestal harder- aanspannen om hun dagelijkse handelingen te kunnen verrichten. Zo kunnen zij ook werken maar plegen wel roofbouw op hun lijf. Er is dus een groot risico op terugval en verergering van de klachten. Kortom, op het bij werknemers met rugklachten gebruikelijke beleid: zo snel mogelijk aan het werk, is het Engelse spreekwoord: 'Penny wise, pound foolish' goed van toepassing. Door op korte termijn kosten te besparen, creeren we op lange termijn grotere problemen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het Spine & Joint Centre weet op basis van ervaring met meer dan 5000 patienten dat dit probleem gemakkelijk is te ondervangen door de werknemer de gelegenheid te geven duurzaam te herstellen. In de praktijk betekent dit dat er ongeveer twee weken meer tijd nodig is om het herstel goed aan te pakken. Wat vindt u van zo'n investering tegenover het risico op een of meer recidieven van twee tot vier weken in het daarop volgende half jaar?</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het gekke is dat de overheid en alle instanties die hier mee te maken hebben zich dit niet beseffen. Dit heeft alles te maken met het beeld dat er bestaat rond rugklachten: als je het hebt kom je er nooit meer van af en je moet er maar mee leren werken. Dit beeld is echter wetenschappelijk gezien achterhaald! </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wie zou er binnen de overheid het aan durven dit op te pakken?</span><br />
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-46352521006519954592012-11-19T11:36:00.003-08:002012-11-19T11:36:23.856-08:00Trots<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Woensdag 14 november is een oud collega van ons, Haitze de Vries in Groningen gepromoveerd tot doctor. Het onderwerp van zijn proefschrift is 'Working with Pain'. Een interessant onderwerp waar we meestal niet zo bij stil staan; lang niet iedereen met pijn verzuimt. Er zijn zelfs best veel mensen die, ondanks de pijnklachten, doorwerken. Haitze heeft nader onderzocht waarin deze pijnpatienten (wel- en niet werkend) zich onderscheiden. Interessante materie waar wij in de behandeling van rugpijnpatienten ons voordeel mee kunnen doen!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Omdat ex-collega's nooit uit het hart raken zijn wij met een aantal collega's naar het hoge noorden afgereisd om te zien hoe Haitze zijn proefschrift zou verdedigen. In een mooie klassieke aula werd Haitze door een royale promotiecommissie stevig aan de tand gevoeld. Aanvankelijk zaten wij met kromme tenen: Haitze kreeg, in tegenstelling tot Rotterdamse promoties, geen gelegenheid tot het houden van een lekenpraatje maar moest gelijk in discussie. En de vragen waren pittig. Al snel bleek dat wij ons voor niets druk maakten. Nadat de opponent zijn -vaak breedsprakige- vraag had gesteld nam Haitze in de voor hem zo kenmerkende wijze rustig de tijd zijn antwoord te overdenken, om vervolgens de opponent met wel geformuleerde woorden van repliek te dienen. Haitze wist waar hij over sprak! Sterker zelfs, toen de pedel aangaf dat de tijd om was, vroeg Haitze aan de rector permissie zijn antwoord nog even te mogen afmaken. Typisch Haitze...... </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bij de uitreiking van de bul vernamen we van een van de promotoren dat Haitze met zijn onderzoek ook nog enkele prijzen had gewonnen. Kan het mooier?</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">'s avonds was er een gezellig feestje, met lekker eten. Ook dat kun je wel aan Haitze en Rixt over laten. Natuurlijk werd Haitze in de bloemetjes gezet met de nodige toespraken en cadeaus. Hierbij past wel een kritische noot: ludieke grappen, dat doen we in het Spine & Joint Centre beter!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tijdens de lange reis terug naar Rotterdam overheerste er een gedachte: wat een fijn gevoel dat je zo trots kunt zijn op een ex-collega........</span><br />
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-75319571630292849302012-11-12T11:32:00.005-08:002012-11-12T11:32:41.555-08:00Mindfulness en trainen<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Enige blog's terug schreef ik een reactie op een stuk van Frits de Winter waarin hij zich kritisch uit liet over mindfulness. In het Spine & Joint Centre zijn wij -in tegenstelling tot Frits de Winter- van mening dat mindfulness zeker een rol kan spelen bij (het verminderen) van pijngewaarwording. In die blog gaf ik ook aan dat mindfulness kan helpen bij fysieke training. Ik zou nog nader uitleggen hoe. Nou, bij deze dan.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In het Spine & Joint Centre behandelen wij mensen met chronische pijnklachten. Onze visie is dat veel van die klachten chronisch zijn omdat deze mensen erin volharden hun lichaam op een onhandige manier te gebruiken. Dat doen ze niet bewust. Er is waarschijnlijk een moment geweest waarop het lichaam niet in staat was op de 'normale' wijze de controle over de gewrichten te bewaren. Dit kan gebeuren als gevolg van een beschadiging in je lijf (door een val, of ongeval of een overbelasting). Om je lichaam te beschermen gaan sommige spieren harder werken en zetten gewrichten min of meer vast, terwijl andere spieren juist niet geactiveerd worden. Die beschadiging herstelt binnen enkele weken. Om nog onduidelijke redenen blijven die afwijkende spieractivaties echter bestaan. Een van de eenvoudigste voorbeelden is het vasthouden van de lage rug. Let maar eens op hoeveel mensen die rugklachten hadden(!) hun onderrug nog steeds een beetje stijf houden. Soms is dit aangeleerd ('met een rechte rug tillen'), maar vaak houdt 't lijf zelf die spanning vast.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hoe kunnen we dit afwijkende patroon nu doorbreken? Als we eenvoudigweg gaan bewegen zal het lijf volharden in de afwijkende spieractivaties. Het is dus erg belangrijk dat de patient in kwestie leert voelen welke spieren te hard werken om vervolgens die spieren bewust te ontspannen. Hier komt mindfulness in beeld. De techniek van mindfulness, het zonder oordelen ervaren wat er is, helpt de patient te leren voelen wat er in zijn lijf gebeurt. Het trainen met bewuste aandacht voor het lijf is in feite een vorm van leren. Lichamelijk leren. Hierbij hebben we zeker niet de illusie dat we het lichaam iets nieuws leren. De spieractivatiepatronen zijn al in het lichaam bekend. We stellen ons dan ook voor dat de patient zijn lichaam helpt om, door het ontspannen en bewust zijn van activiteit van spieren bestaande spierpatronen kan re-activeren. Bewegingen worden zo meer ontspannen maar met een gevoel van controle uitgevoerd.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dit is zeker geen hocus pocus. Bij leerprocessen helpt het om te concentreren op de te leren stof, en in dit geval is dat het lichaam. Mindfulness is zo zweverig als je het zelf maakt. Het helpt onze patienten in elk geval om minder te zweven.</span><br />
<div>
<br /></div>
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-20798782632504938402012-11-06T08:02:00.004-08:002012-11-06T08:02:51.853-08:00Shit happens.....<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Moet u daar ook altijd zo om lachen, die home video’s?
Kindertjes op driewielertjes die van een heuveltje afrijden, pardoes tegen de
bumper van een auto. Of van de schommel op hun kin en dan een koprol voorover.
In de meeste gevallen lijkt dit goed af te lopen. Lijkt!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In het Spine & Joint Centre zien wij met regelmaat
mensen van middelbare leeftijd met pijn aan hun lijf die zonder duidelijke
aanwijzing is ontstaan. Soms geven mensen zelfs aan dat de klachten zijn
ontstaan ‘na de hernia operatie’. Dat op zich is al vreemd omdat herniaties van
een tussenwervelschijf eigenlijk nooit spontaan ontstaan maar óf na een ernstig
ongeval óf, wat het meest voorkomt, pas na een langere periode van problemen
aan de rug. Het is op zijn zachtst gezegd vreemd dat mensen in die voorgaande
periode niets van pijn, stijfheid of ongemak bemerkt hebben. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Het is opmerkelijk hoe vaak mensen maar weinig gevoel en/of affiniteit
met hun lijf hebben. ‘Mijn lijf is mijn vervoermiddel in het dagelijks leven en
het moet doen wat ik wil. Als dat niet lukt ga ik er mee naar de garage (dokter)
voor een reparatie’ lijken veel mensen te denken.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gelukkig voor die mensen zijn lijven zeer flexibel en kan het ongelooflijk veel opvangen en compenseren. Rond de middelbare leeftijd
gaan herstelprocessen echter trager verlopen en dan hoeft er niet veel te
gebeuren voordat het lijf decompenseert en er klachten ontstaan. Zomaar
spontaan, of na een verhoudingsgewijs klein voorval.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Merken we er daarvoor dan helemaal niets van? Jazeker wel.
Wat te denken van mensen die hun hele leven al ‘korte’ spieren hebben? Of
mensen die altijd maar moe zijn of spierpijn hebben? Mensen die zich slecht
kunnen concentreren of slechte leerprestaties hebben. Mensen die ‘clumsy’ zijn
en altijd struikelen over hun benen of van alles omgooien. Ja voor al deze
symptomen kunnen ook andere oorzaken zijn. Maar dan is het zaak om uit te
zoeken welke verbanden er te vinden zijn. Is iemand zijn leven lang al onhandig
of is dat veranderd sinds die onhandige val bij het skiën? Is iemand altijd al
verstrooid geweest, is dat sinds er op het werk veel spanning is of is dat
sinds de aanrijding?</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dit alles geldt zeker ook voor kinderen. Juist kinderen
kunnen fysiek zeer veel opvangen en zullen niet snel klagen. Maar als sporten
opeens veel slechter gaat, schoolprestaties afnemen. Uw kind klaagt over
vermoeidheid of spierpijn is het toch zaak om even terug te denken aan die ene
blooper. Wat hebben we gelachen, maar misschien moeten we er toch even naar
laten kijken. Al is het maar voor later. </span></div>
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8260320684725837703.post-36773357221805700552012-10-30T06:29:00.001-07:002012-10-30T06:29:08.176-07:00Mindfulness<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In het Spine & Joint Centre heeft dr. Frits de Winter
een aardig voetstuk. In onze behandeling maken wij ook dankbaar en met succes
gebruik van de principes die hij in zijn boek ‘Pijn de baas’ uiteen zet. In het
blad ‘Pijnperiodiek’ van juli 2012 houdt hij echter een betoog over de zin en
onzin van mindfulness waar ik graag enkele kanttekeningen bij wil zetten. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hoewel Frits de Winter zijn betoog vanuit een
wetenschappelijk perspectief lijkt op te bouwen krijg je al gauw het gevoel:
die mindfulness, daar heeft hij niets mee op. Dit is ook wel verklaarbaar:
Frits is een aanhanger van de cognitieve gedragstherapie (CGT). Deze benadering
streeft ernaar middels positieve gedachten de negatieve gedachten en emoties te
doen afnemen. Mindfulness daarentegen lijkt gedachten er maar te laten zijn
waarbij verandering als een wonder verondersteld wordt plaats te vinden. Zo
bezien lijkt mindfulness niet veel
anders dan je kop in het zand steken en doen alsof de problemen er niet zijn.
Het zal voor iedereen duidelijk zijn dat dit niet werkt. Dit is echter ook niet
de gedachte achter mindfulness, hoewel het helaas wel vaak zo gebruikt wordt.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wat is dan wel de bedoeling van mindfulness? Veel oosterse
filosofische stromingen gaan er van uit dat de mens in principe goed in elkaar
steekt. Dit komt bijvoorbeeld overeen met de westerse gedachte dat een mens in
principe onbeschreven ter wereld komt. Vervolgens doet de mens ervaringen op.
Deze ervaringen worden opgeslagen als cognities, die zo een trigger vormen voor
gevoelens. In de dagelijkse praktijk beseffen wij ons vaak niet deze
onderliggende gedachten, maar wel dat wij overspoeld worden door emoties
(positief of negatief). Het toepassen van mindfulness (of: bewuste aandacht
zonder oordeel) helpt om bewust te kijken naar wat er feitelijk is en zo los te
koppelen van gedachten (cognities) over een situatie, met de daaraan gekoppelde
emotie. Hoewel de toegepaste techniek anders is dan binnen de CGT, gebeurt er feitelijk
hetzelfde: de persoon wordt uitgedaagd de gedachten analytisch en zoveel mogelijk
zonder de gekoppelde emotie te beschouwen. Zowel door de cognitieve
gedragstherapie als de mindfulness wordt getracht te koppeling tussen gedachten
en emoties te verbreken of om te buigen. Alleen de toegepaste techniek is wat
anders. Waar mindfulness de aan een situatie gekoppelde cognities tracht te
neutraliseren is het streven van CGT om andere (positieve) cognities te
koppelen. Zo bezien is er niet veel verschil tussen CGT en mindfulness en zou
het juist goed zijn de sterke aspecten van beide benaderingen te koppelen. En
natuurlijk zonder goeroes. Gewoon lekker voetjes op de grond.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dat mindfulness ook kan helpen bij fysieke leerprocessen zal
ik in een volgende blog nader uitleggen.</span></div>
Spine and Joint Centre Netherlandshttp://www.blogger.com/profile/00573031095631036274noreply@blogger.com0