Geluk

Misschien vraagt u zich af: 'waarom schrijft hij deze Blogjes?' Om eerlijk te zijn, dat vroeg ik mezelf enige tijd geleden ook af. Tot een van mijn collega's mij vertelde over een nieuwe patient. De dame in kwestie was voor bekkenklachten bij ons in het Spine & Joint Centre in behandeling gekomen. En zij was voor haar klachten al eerder in een ander centrum behandeld. Daar had zij te horen gekregen dat met haar klachten werk en priveleven niet meer te combineren waren en dat zij een eventuele volgende zwangerschap maar moest vergeten.
Los van de technische kant van dit verhaal, hoe haal je het als behandelaar in je hoofd dergelijke levensbeslissingen voor iemand te nemen? Wat je kan en mag doen is, naar beste eer en geweten aangeven wat de veronderstelde risico's zijn. Dat zijn inschattingen gebaseerd op statistiek of ervaring. Zelden is er zekerheid. Bovendien blijft de uiteindelijke keuze altijd bij de patient.
En dan toch even de technische kant: hoe beperkt moet je zijn om werk en gezin niet te kunnen combineren? En hoeveel mensen zijn er die ondanks aanzienlijke beperkingen toch in slagen werk en gezin prima samen te laten gaan. En heeft Jan Mens al jaren geleden niet onderzocht dat vrouwen met bekkenklachten zelden of nooit invalide raken? Hoe kan je iemand dan zo adviseren?
Mijn reden om blogjes te schrijven is dat dit een van de manieren is om de wereld te laten weten dat het ook anders kan. Wij hebben in het Spine & Joint Centre zeker niet de illusie dat we alles kunnen oplossen. Wat we wel weten is, dat als we samen heel goed nadenken, we mensen met rug-, bekken- of nekklachten meer kunnen helpen dan vaak gedacht wordt. En door zo te handelen mogen we bijdragen aan hun geluk. Want dat is toch waarvoor we hulpverlener zijn geworden? En niet om mensen hun toekomst te ontnemen.....